woensdag 26 september 2012

de poesjes mogen naar buiten!

Mijn werk in de keuken heb ik keurig tot de 19de uitgehouden, maar het was wel een opgave....
De cheffin begreep dat ik wegging, ook omdat ze wel had gemerkt dat chef---ik niet echt lekker liep.
De laatste dagen waren wat verveelderig ( het seizoen was echt voorbij) en de laatste dag moest alles gepoetst worden. Niet echt leuk werk, maar omdat er wat meer mensen rondliepen was het wel wat gezelliger.
Daarna had ik lekker een paar dagen vrij en kon ik heerlijk bijkomen.

Jaco meldde dat zijn zomerwerk ook afgelopen was (op een paar losse dagen nog na), die kon weer worden opgehaald. Kunnen er in huis eindelijk weer wat stappen gemaakt worden.
We zijn alweer een stuk verder met opruimen en verder verdelen van alles wat er in de garage stond. De eettafel en bijbehorende bank staan inmiddels op zijn plek, TV-kast, en nog wat dingen.
De garage is nu bijna leeg, jippie! De rommel die er al instond (van de eigenaar dus) moet ik maar een beetje ordenen (en eventueel weggooien), dan kunnen de tuindingen ook netjes ingeruimd worden en wordt het buiten ook weer een beetje netjes.
Ik heb inmiddels al wat in de tuin gewerkt. Het is allemaal wat rommelig en niet echt een "tuin", maar een beetje ordenen en hier en daar wat plantjes erbij doet waarschijnlijk wonderen. Vandaag ben ik begonnen met het opruimen van de geraniums. Die gooide ik altijd gewoon weg, maar nu heb ik plaats om te proberen ze te laten overwinteren. Dus ik heb ook al tig stekjes gemaakt en een groot deel al boven in een niet gebruikt kamertje gezet. Hopelijk gaan die stekjes lukken!!!

En eindelijk was er dus tijd voor de poesjes!
Vorige week dinsdag mocht als eerste Pluisje buiten "oefenen". Pluis is een rustig lief poesje en zo ging ze ook naar buiten: alles rustig snuffelen, steeds ietsje verder, maar ook steeds weer terug naar de trap/voordeur. Helemaal goed dus!!! Inmiddels zat Dipje dat vanaf het balkon te bekijken en gaf flink kommentaar: haha ze mauwde constant heel boos: zij wilde dat ook!!!!
Woensdag moest ik dus Jaco ophalen en was het k-weer, dus geen oefendag.
Donderdag mocht Dipje. Dat is een heel ander typetje dan Pluis. Nou, dat hebben we geweten!!! Ze rende direkt overal heen, ging al na korte tijd 200-300 meter ver een bosje in, help, dat vonden we wel een beetje ver en eng!! Maar met behulp van wat leckerlis kwam ze zo nu en dan naar me toe en toch ook steeds weer naar de voordeur! Zij had de omgeving dus ook door, maar ze is nu eenmaal de grootste avonturier van allemaal!!
Vrijdag mocht Juul.
Onze veldheer Julius Caesar ging 3 meter naar buiten en holde na 30 seconden weer terug. Toen heel voorzichtig de trap af en heel snel weer omhoog terug... Haha met zo'n keizer-kater winnen we heus geen oorlog!
Maar heel voorzichtig ging ook hij de boel wat verder verkennen. Hij ging een paar keer achter zijn zusjes aan (dan durft die held waarschijnlijk meer...) en is ook al uitgebreid rond het huis en de boerderij aan de wandel geweest. Ook hij vond snel de weg terug naar de voordeur, dus dat gaat ook helemaal goed. Ik let nog wel veel op en ben vaak in de buurt met snoepjes, dat weten ze al goed en ze komen snel naar me toen.
Na een aantal dagen heel voorzichtig een paar metertjes de voordeur uit te zijn geweest is Ulli vandaag eindelijk ook een beetje verder geweest. Maar dat is een nog grotere angsthaas als Juul, dat gaat dus nog langzamer hahaha. Maar als zij dat zo wil is dat maar beter ook, zij moet toch haar eigen weggetje vinden!
Er wordt natuurlijk ook nog wel wat geruzied met wat buurpoesjes, maar dat hoort erbij en zal best wel wennen.

Afgelopen maandag ben ik bij mijn nieuwe werk begonnen. Kassa + (kleine) winkel van een Tankstelle. 2 dagen vroege dienst met een kollega meegelopen die alles heeft verteld. Nou, das best heel erg veel!!! Ik heb maar heel veel opgeschreven, want anders ben ik dat zo weer vergeten. Donderdag en vrijdag weer 2 dagen, dan late dienst en dan zou ik alles alleen moeten doen, help.... gaat dat wel lukken???? Maar we zien wel, ik  kan iedereen bellen voor hulp. Het is allemaal niet echt moeilijk of zo, maar zo veel dingetjes die je moet weten! Alleen al alle verschillende betaal mogelijkheden: die kaart moet zo, die weer op een andere manier, die kun je niet normaal laten pinnen, die moet je met een hulpkaart eerst zelf scannen, en als een kaart het niet doet moet je weer dat.... enzenz. Maar alles komt wel relaxed en gezellig over, soms ben je net een buurtwinkel, dat is wel leuk. En als ik er een paar weken werk kan ik me waarschijnlijk niet meer voorstellen dat ik het ooit lastig vond!
Ik heb er nog geen uren bij gevonden, maar dat komt vast wel!

zondag 9 september 2012

Jobhopper????

Sinds de 20 ste augustus ben ik al aan de slag bij Straffner Stadl in Rennweg.
En is het leuk? nou nee!  Ik wist natuurlijk dat ik veel moest poetsen en afwassen, dat is op zich OK, maar alles bij elkaar is er niets aan.
De keuken is qua inrichting en mise-en-place een topper, maar hoe ik moet werken: vaak een chaos. Alles tegelijk, doorelkaar, niet prettig. Gaat de chef  bv om 18 uur de vriezer leeghalen en ontijzen. Die moet ik dan daarna soppen. Hang ik net mijn mijn neus erin, soplap in mijn hand komt de cheffin met een bestelling (niet raar om deze tijd...) en kan ik alles laten vallen...
Ik moet alles "om" de chef klaarmaken: soepen, bijlagen (aardappelen, knödel, groenten), salades en de borden garneren, hij doet de hoofdgerechten er dan bij. Prima, maar als er slechts 2-3 porties besteld worden kan hij dat best zelf vind ik, kan ik de vriezer afmaken......maar zo werkt dat niet hier natuurlijk!
Als er 3 tafelbestellingen bijna tegelijk binnen komen moeten die eigenlijk alle drie in 0 minuten klaar zijn. Hoofdgerecht wordt op tafel gezet als de soepkommen er vaak nog staan, haast haast haast!!!! Niet mijn stijl. Trouwens de meeste mensen hebben vakantie: laat ze rustig genieten! Als ik in Sonneck teveel tafels tegelijk moest maken (en dat moest ik dan allemaal alleen doen!!!!) en het misschien even zou duren ging Jaco direkt met de schnapsfles rond en alle gasten waren weer tevreden.
Van 14-17 uur moet ik zelf koken, dat kijkt de cheffin steeds of alles wel goed gaat en daar word ik ook best onrustig van. Ik weet heus wel hoe je een schnitzel maakt.... De chef is niet onaardig, maar ook niet aardig: eigenlijk is hij niks. Zegt de hele avond alleen het meest noodzakelijke en dat brommerig...... zooo gezellig. Ik sta dus 8 uur (met plm 10 minuten pauze om te eten, die dan onderbroken kan worden door een bestelling) in die keuken met een bijna zwijgende chef. Ren van hot naar her, ongezellig en gewoon niets voor mij.
Het is 6 dagen per week, alleen woensdag vrij want dan zijn ze gesloten. Vakantie ook alleen als ze dicht zijn. Dat zou bv in oktober zijn, maar opeens sluiten ze vanaf 19 september voor 2,5 week, dus heb ik dan opeens vakantie. Wil ik dat????
Ik heb dus helemaal geen mogelijkheden om zoiets zelf te bepalen. Als Roos bv wil komen weet ik niet of ik wel vrij zou kunnen krijgen.
Kortom: het is niet mijn plekkie en ik ga daar dus weer weg!!!
Gisteren nogmaals een gesprek gehad bij een tankstelle in Wagrain en daar kan ik de 24 ste beginnen: kassa en een hele kleine winkel erbij!!! Een hele aardige chef, alles gewoon gemakkelijk, minder gestressed. Hij zei ook direkt over mijn huidige werk: "dat is niets voor jou: jij moet met mensen omgaan en niet in je eentje ergens bezig zijn", heeftie helemaal gelijk in!
Het nadeel: het is nog maar voor 25 uur. Ik moet dus nog ergens 2 dagen erbij zien te vinden. In de toekomst kan ik misschien wel meer uren krijgen (ook hier is personeelswissel), maar hij kon nu nog niets beloven natuurlijk. Maar ik wil gewoon maximaal 5 dagen, dat is echt wel genoeg....

Het nieuwe huis begint heel langzaam vorm te krijgen.
Jaco werkt eigenlijk nog 7 dagen in de week en heeft dus geen tijd om hier iets te doen, Floris is ook eindelijk aan de slag en is vrij als ik werk, dat schiet ook niet op.
Ik probeer nu maar zoveel mogelijk "kleine" dingen op orde te krijgen, dan kunnen zij als ze er tijd voor hebben wat zware dingen op zijn plek sjouwen.
Kasten staan al, die zijn redelijk ingeruimd, slaap + logeerkamer moeten nog verder, maar het komt allemaal wel goed!
De poesjes balen wel dat ze nog steeds binnen moeten blijven. 's Avonds als ik thuis kom moet ik echt voorzichtig zijn, ze staan allemaal achter de deur te wachten. Maar ze moeten nog even geduld hebben: 5-6 weken moeten ze minimaal binnen blijven. Ik wil ze ook pas "oefenen" met buiten spelen als ik er wat tijd voor heb. En het kattenluik-probleem zie ik ook nog niet 1-2-3 opgelost....
Het is wel een huis met veel vensterbanken, daar houden poezen erg van!! jippie!

zondag 12 augustus 2012

nee baan....... maar toch weer een baan



Nou, dat werken heb ik nog even uit kunnen houden, maar eind juni kreeg ik toch de mededeling dat het voor mij voorbij was en dat ik op kon hoepelen.
Nog steeds geen reden waarom dat allemaal zo gegaan was. Ik heb nog diverse gesprekken met de chef gehad, maar werd niets wijzer. Wel proberen ze nu achteraf van alles bij elkaar te verzinnen om maar duidelijk te maken dat ik er niet meer hoor. Nou ze zien maar. Ik ga nog naar de Arbeiterkammer om te laten controleren of alles volgens de regels is gegaan, en als die iets verkeerds vinden gaan ze maar knokken! Ik ben niet de eerste ex-Landzeit werknemer die met de Arbeiterkammer tegen Landzeit in gaat, ze zijn daar al bekend.!!!
Het grootste probleem bleek echter pas later. Ik ben inmiddels ook 60 geworden, hier in Oostenrijk voor vrouwen pensioenleeftijd. Ik ZOU dus met pensioen kunnen, ware het niet dat ik niet erg veel pensioen-geld heb opgebouwd omdat ik nog niet zo lang in Oostenrijk woon/werk (om precies te zijn krijg ik nu 50 euro in de maand). Mijn NL pensioen krijg ik natuurlijk pas vanaf mijn 65-ste (of nog 1 of 2 jaar later). Maar OMDAT ik recht heb op pensioen krijg ik dus nu ook van het AMS (arbeidsbureau) GEEN uitkering. . Oftewel: we moeten nu zien te leven van Jaco's loon. Of dat kan of niet is ook niet belangrijk......
Ik moest dus als een idioot aan het zoeken naar nieuw werk. En : ik heb weer wat gevonden!!! Als jungkoch (jaja je bent jong of niet...) in een restaurant in Rennweg. In de praktijk betekent dat : de chefkoch kookt en ik moet van alles er omheen doen: afwassen, salades en toetjes maken en als de chef er niet is ook hoofdgerechten als schnitzels en pasta's maken. Eigenlijk net zoiets als ik in Sonneck deed, moet dus gaan lukken!  Ik ga daar 20 augustus al beginnen!
Ik heb ook nog een optie bij een hippe pizzeria in Flachau. Daar werken allemaal van die jonge guppies, de chefkok (ook jong en vol met tattoos en blingbling in oren-wenkbrauwen lippen enz, maar vooral heel erg aardig) zag het wel met me zitten en ik kan later (sept-okt) nog bellen of ik nog zou willen komen. Het nadeel is nl dat ik daar pas eind okt/half november zou kunnen beginnen. Dat is voor mijn portemonnaie natuurlijk een beetje te laat! Maar als het me in Rennweg niet bevalt kan ik altijd daar nog gaan kijken!
Verder lopen er nog een paar andere sollicitaties: filiaalleiterin bij een kleding keten, rezeptionistin ed. Er is vanalles wat ik leuk vind en kan!!!

Het huizen zoeken kwam door alle ellende natuurlijk wel even op de tocht te staan. Maar eigenlijk MOESTEN we wel verhuizen, want dat deden we juist ook om goedkoper en dichterbij alles te gaan wonen!. Nou dichterbij was nu even voor mij niet meer nodig, maar ik ben toch maar bij Zederhaus gebleven: dat ligt eigenlijk mooi centraal ten opzichte van het hele gebied om Flachau, maar ook zuidelijk is dan St.Michael een aardige optie om werk te vinden.
Ik heb dus maar op een van de huizen JA gezegd, in de hoop dat we het ook zouden kunnen betalen..... Nou, dat gaat nu dus weer, pffffft!
Het is een oud huis weer, heeft 10 jaar geen bewoners gehad,.... maar is eigenlijk aardig ruimer dan ons huidige !!!  Ik ben dus hard aan het pakken en heb al de nodige dozen daarheen gebracht. Woensdag met Floris samen weer van alles, dat gaat sneller.
Dat het dan in het huis nog wel even een zooitje blijft neem ik maar voor lief. Er is een keuken met tafel, eten kan ik dus en als mij bed over is kan ik ook slapen. Prima toch???  Jaco blijft nog even in Flachau wonen, want hij heeft natuurlijk geen vervoer. Als alles een beetje loopt zouden we naar een klein, oud autootje kunnen zoeken.
Vrijdag wilde ik weer met Floris aan de slag . Toen we de eerste rit richting Zederhaus hadden gemaakt stopte de auto ermee. Ja hoor...... dat kunnen we er nog wel bij hebben!!!! De KIA dienst gebeld, maar die doet dan ook niets meer dan wegslepen en bij de garage zetten, dus de auto maar laten staan en door een vriendelijke buurvrouw, die toch mijn richting op moest, thuis gebracht. Maandag maar de garage bellen of die hem ophalen.
Maar wel heel vervelend natuurlijk: ik had zaterdag-zondag-maandag nog een paar keer heen en weer willen rijden, dan dinsdag de poesjes overbrengen en dinsdag avond komt Jaco met kamergenoot Marc en Floris dan de grote spullen verhuizen,.. Hij kan 2 busjes met aanhanger van zijn werk lenen, dat is wel heel handig !. 
Nu dus weer opnieuw plannen, grrrrrrrr. Als het lukt komt Jaco vanavond ook met een bus, dan moeten we maar zien dat er nog heel veel zooi over gaat en morgen de garage bellen of ik ook een leenauto kan krijgen. Mijn lieve buurvrouw wil me ook wel wat helpen, maar die kan ik niet vragen om 8x heen en weer te rijden.

Nu dus verder met pakken en verzamelen. Jeetje wat heeft een mens toch een boel zooi!!!! 

Dit is de voorkant van het huis.

 

En de trap naar de ingang

 

donderdag 7 juni 2012

nee baan ja baan...

Alweer 2 maanden geen nieuws, het leventje gaat gewoon rustig door, eigenlijk weinig te vertellen dus.
Tot Zondag.....
Ik had geschreven dat ik officieel gesolliciteerd had voor de baan als Shopleiterin. Via mijn chef had ik inmiddels begrepen dat ze "uit meerdere kandidaten iemand wilden kiezen". Ja hoor, ik doe al het werk van de shopleiterin al sinds augustus (met 6 weken onderbreking in nov-dec) en dan zou je NU nog niet weten of ik het kan of niet??? Ik begreep dus al dat dat het nooit ging worden.
Inmiddels heb ik een prima band opgebouwd met de huidige chef, hij is regelmatig verrast door mijn goeie opmerkingen en tips voor de shop, in nood loop ik als een soort Speedy Gonzalez (bijnaam heb ik van mijn jonge collega's gekregen) te helpen met tafels leegruimen. Hij is helemaal tevreden met me.
Zondag om 22.30 (mijn eindtijd en ook de laatste dag voor mijn vakantie) wilde hij een gesprekje met me.
"We hebben een nieuwe shopleiterin gevonden die begint deze week en nu hebben we U niet meer nodig" PARDON????? Ik werk hier al 14 maanden, de shop draait prima, we hebben net 1 maand geleden 2 nieuwe collega's erbij aan genomen en nu zou IK moeten vertrekken???????
Zo, daar zat ik...... Al mijn papieren lagen al klaar, maar ik was niet van plan op te geven!!! Ik heb bijna 3 kwartier met hem gesproken en hij beloofde dat hij de volgende morgen naar de Zentrale (hoofdkantoor dus, waar al die mensen zitten die alle regeltjes bedenken, maar nog nooit in de praktijk hebben gewerkt....) zou bellen om te kijken wat er te regelen viel.
Ik had inmiddels ook al gemeld dat ik dan wel vakantie had, maar thuis was, als hij in nood zat kon hij me bellen.
Volgende morgen 12 uur: secretaresse: "ja, we hebben een zieke in de winkel, wil jij vandaag komen? Wat een humor hebben ze hier toch!!
Maar ik heb me niet laten kennen en ben in de auto gestapt. Ik ben wel direkt naar de chef gelopen en heb hem gezegd dat ik het "ziemlich witzig" (aardig grappig) vond dat ik nu alweer voor zijn neus stond....  Hij was wel erg blij dat ik was gekomen en meldde ook direkt dat hij positief nieuws had van de Zentrale, oftewel, ik mocht toch weer blijven...... Het is werkelijk het meest bijzondere bedrijf wat ik ooit heb meegemaakt!!!
Inmiddels werk ik al weer 3 dagen en vrijdag ook weer, dan gaat mijn vakantie misschien echt in. ALS ik zondag nog niet even ga helpen met het afruimen weer.
Ik heb wel begrepen dat ik ERG blij mag zijn dat hij zich zo voor me heeft ingezet, meestal is de wet van de Zentrale gewoon voor vast en kan niemand dat veranderen.
De dame die dit heeft bedacht (want het idee kwam ECHT niet van de chef!!!) heb ik in die 14 maanden misschien 5x gezien en 20x aan de telefoon gehad. Ja, ga dan vooral niet aan de plaatselijke chef vragen hoe iemand funktioneert.
Inmiddels is de nieuwe vandaag begonnen, morgen zie ik haar ook even. Ben benieuwd. Ik moet nu natuurlijk "naar haar luisteren", jaja, komt wel goed. Het is alleen wel jammer: ik vond juist ook al dat regelen, bestellingen maken, rooster doen ed zo leuk. Ik vermoed dat het nu een stuk saaier zal worden! Maar: ik heb mijn baan nog , jippie!!!

Inmiddels hebben we toch ook bedacht dat het handiger is als we verhuizen. Het huisje hier is natuurlijk in de zomer een droomplekje, maar de winter is aardig stevig.... En aangezien Jaco al 2 winters niet hier is moet ik alle stookwerk, sneeuwruimen ed alleen doen. Ik rijd iedere dag 40 min heen en terug, da's met de huidige benzineprijs ook niet grappig!!! De huur + vaste kosten + stroom lopen ook de pan uit. We moeten dus iets dichterbij en goedkoper vinden. Flachau zelf is aardig kansloos, da's erg duur en dan meestal ook op een rotplek of klein.- In Altenmarkt hebben we iets bekeken, maar voor het geld vond ik dat wel erg weinig. Eben lijkt ook OK, maar van daar kan Jaco ook nauwelijks met de bus richting Flachau komen.  Ik ben nu in Zederhaus aan het kijken. Een saai dorpje net ten zuiden van de Tauerntunnel ( ik werk net ten noorden van deze tunnel, voor mij dus net 10 minuten rijden), niet zo geliefd, daarom een stuk goedkoper! Mij maakt zo'n dorpje eigenlijk niet uit, als ik maar een leuke woning heb, waar  de poesjes het ook naar hun zin hebben! Voor Jaco blijft dat onhandig, want met 1 auto en zeer verschillende werktijden valt er niet veel te regelen. Maar even kijken hoe dat allemaal gaat lopen. Ik ken daar iemand die voor me aan het zoeken is, handig, want in de kranten staat bijna niets, je moet het hebben van de mensen die iets weten. Ik heb al 3 woningen bekeken, maar was nog niet overtuigd. Misschien morgen weer eentje bekijken.

zaterdag 31 maart 2012

sneeuwklokjes en mollen

Zo, een "rustig" maandje achter de rug.
Op mijn werk is eigenlijk nog erg weinig te doen. Raar eigenlijk: de hele regio staat bol van het werk (wintersport) en bij ons is het STIL, met hoofdletters. We zijn natuurlijk ook een  bedrijf dat het moet hebben van de toeristen naar het zuiden. Die zijn er nu nauwelijks natuurlijk. Het begint wel heel langzaam een beetje aan te trekken, maar dat is nog vnl rond het weekend. We werken in de shop met zijn drieen, nu redelijk te doen (behalve  als er iemand met vakantie is) maar in de zomer hebben we nog wel iemand erbij nodig. Hopelijk gaat dat lukken. Een shopleiterin hebben we ook niet meer sinds half december. Bij 1 van mijn kollega's is dat duidelijk te merken: die doet alles gewoon zoals zij wil. De shopleiterin is  bv degene die mag bestellen. Bij afwezigheid van deze persoon mag ik dat doen, maar zij doet het ook steeds: komt er een vertegenwoordiger langs: heeft ze opeens weer van alles besteld wat we eigelijk niet nodig hebben. Als ik haar er op aan spreek krijg ik eigenlijk nauwelijks antwoord. Dat werkt natuurlijk niet goed! Ik heb nu officieel  gesolliciteerd voor die baan, ben benieuwd wat ik daar op hoor! Ik moet dan waarschijnlijk ook wel weer 5 dagen gaan werken , maar het brengt ook weer wat meer op, kan nooit kwaad natuurlijk.
Het winterseizoen is nog niet helemaal ten einde, de mannen zijn dus nog bezig! Jaco heeft inmiddels zijn Landes-1 papiertje gehaald. Skischool wilde dat graag en hij vindt het ook wel leuk natuurlijk.
Voor de zomer heeft hij inmiddels ook iets gevonden: een buitensport-bedrijf. Hij moet daar ook nog een opleiding voor gaan doen (moet allemaal van de officiele instanties). Wat hij allemaal precies gaat doen weet ik niet. Het is wel weer in Flachau, waarschijnlijk dus weer niet te regelen qua vervoer en dus waarschijnlijk gaat hij weer ergens wonen, gezellig....
Floris heeft inmiddels de Alpin-kurs gehaald. Wat dat allemaal inhoud weet ik ook niet, maar hij heeft dat nodig om zijn Landes-2 cursus te gaan doen. Dat gaat half april plaats vinden. Voor de zomer heeft hij nog nergens over nagedacht.
Hij was inmiddels ook jarig (28 jaar geworden) en gisteren hebben we met een aantal collega's en baas/bazin van de skischool lekker een hapje gegeten! In Flachau, bij de daar wereldberoemde Musistadl. Leuk concept: een verjaardagsmenu naar keuze voor slechts 14 euro!!! En dan gewoon kiezen uit de hele kaart! Vooraf heb ik Beef Tartare genomen, als hoofdgerecht "gesauteerde" reuzengarnalen en ijs toe. Echt heerlijk gegeten!!!! Floris kreeg nog een drankje + vuurwerk, en als herinnering een foto ingelijst.

Het weer was eigelijk de hele maand warm. De sneeuw smolt  als jaja "sneeuw voor de zon" natuurlijk. Je staat dan versteld hoe snel dat gaat! Begin van de maand nog een halve meter, nou, das zo weg!!! De bolletjes (sneeuwklokjes, de narcissen staan nog in de knop) en andere planten schieten dan onmiddelijk de hoogte in! De sneeuwklokjes echt direkt naast de sneeuw: sneeuw is weg: 2 dagen later staat er een bloemetje: zo bijzonder eigenlijk.
Ik probeer maar zo vaak als mogelijk lekker even in het zonnetje te zitten, heerlijk genieten!!! En dan lekker op zijn oostenrijks: met een "Leberkäsesemmel", mmmm



de sneeuw ligt er nog, maar de sneeuwklokjes komen al boven

wat zijn die bloemetjes toch eigenlijk mooi!!!!

mmmmmmm

De tuin kwam langzaam weer onder de sneeuw vandaan. Het gras is dan nog dor en geel-bruin, maar met een beetje licht en zon wordt dat snel weer mooi. Helaas was de grond onder de sneeuw niet bevroren geweest (dat is beter van wel), dus de mollen hebben een paar maanden een feestje gehouden. Wat er onder de sneeuw vandaan kwam was een grote knollentuin, help.... Het enige wat je kunt doen is dan alles weer glad te harken, maar wat er dan overblijft is een grasveld vol met stenen, heerlijk als er straks gemaaid moet worden........ Hopelijk komen de poesjes binnenkort thuis met een heleboel mollen!!!



de moestuin ziet er nog goed uit!!!

het grasveld lijkt wel een maanlandschap....


close-upje van de mollenspeeltuin



















dinsdag 28 februari 2012

op bezoek bij de familie

In de 2 krokus weken kan Roderik hier natuurlijk gemakkelijk les geven, een handige manier om je vakantie een beetje te sponsoren!!
Van 18 febr t/m 3 maart zijn ze dus weer in Neukirchen am Großvenediger, de plek waar ze 6 jaar ook hadden gewoont en gewerkt. Ik had de 1ste week vrij genomen (de 2de week zou er ook al familie mee komen) en ben dus woensdag naar ze toe gereden. Het is niet direkt om de hoek: 2,5 uur rijden toch nog.
Heerlijk om de kleintjes weer te zien, het was per slot al weer 4 maanden geleden!! Inmiddels was er ook in de eerste week een bevriend gezin mee gekomen en hadden Jip en Tijl het wel erg druk met spelen met de andere kindertjes.... dat was voor oma natuurlijk een beetje jammer.
Tijl wordt een steeds grotere boef, maar is natuurlijk ook een heerlijk jongetje!! Gek op bijzondere "auto's", alle graaf-werk-hijs objecten ziet hij overal!!!  Gelukkig vindt hij ook skieen leuk, dat weet je maar nooit bij die kleintjes.

let op die ondeugende oogjes...




lekker stout doen











De skiklasjes gaan bij Ro zijn skischool maar t/m woensdag, donderdag kon er dus vrij geskied worden. Voor Tijl ook skies gehuurd en hij mocht oefenen. Nou, na 20 minuten mocht hij van pappie wel mee op de lift: top vond hij dat!!! Hele verhalen, hij zag en ontdekte alles, moest natuurlijk uitgebreid nog naar oma zwaaien, maar verder gewoon netjes met pappie naar boven. Als hij bijna boven was riep hij "zo, nu loslaten...."



Tijl voor het eerst op de lift

















Jip met Dorien



met z'n 4-tjes in de lift

Toen het woord stoeltjes lift viel wilde hij alleen nog maar naar boven met de stoeltjeslift!  In de lift weer het hoogste woord: "IK zit in de stoeltjeslift"  " kijk daar die is gevallen" en bij het uitstappen natuurlijk "ik wil nog een keer"
Ach je bent 2 1/2 jaar en eigenwijs, toch???
Jip gaat gewoon als een trein. Mooie bochten, lekker snel, meestal goed parallel en ze probeert natuurlijk de grappige dingen van haar vader ook na te doen: springen, bocht half op de billen maar dan weer gewoon omhoog komen, alles is leuk.

met hun vriendjes 

Vrijdag was het nog mooier weer en we gingen nu naar een andere lift. Met Roderik, Jip en het vriendinnetje met haar vader zijn we eerst een paar stevige afdalingen gaan maken. Nou, voor Jip geen probleem: stijl, smal, bobbels, zij komt overal goed en netjes naar beneden! Ze geniet met volle teugen en was alleen teleurgesteld dat haar skies niet goed genoeg gewaxed waren.....
Toen afdalen ri de rest van de familie. Dorien wachtte inmiddels bij de "Märchenwald lift". Een sleeplift die de meisjes alleen konden doen en waar ook een "heksenspoor" was: een spannend spoor tussen de bomen en een beetje in het vrije Gelände. Erg interessant dus!!
Tijl ging ook weer skieen en oh wee als wij niet opletten als hij voorbij kwam en vergaten te zwaaien!!!!
Inmiddels kwam de skistok van Roderik erbij en werd hij niet meer vast gehouden, maar moest zelf goed staan en zich laten glijden. Ook naast Roderik ging dat al: dat is natuurlijk nog moeilijker, want dan sta je helemaal zelf!!! Maar het lukte en de eigenwijze opmerkingen bleven natuurlijk niet uit!


gewoon zelf!



SPRINGEN !!!!!








stoere helm!!!


 






Jip natuurlijk een roze helm!!











een prachtige dag met een prachtig uitzicht!!!


lekker in het zonnetje


 











Jip probeert de "billen-bocht"- lukt bijna!!!







voor het huisje



Nog wat leuke-mooie-ondeugende portretjes van de kleintjes.


















Zaterdag ging de ene familie weg, de volgende familie stond al weer voor de deur. Even nog wat boodschappen  gedaan : EINDELIJK een mooie traktor voor Tijl gevonden!!! hahaha. Later nog met de slee op pad, maar ik vond het aardig koud : het was ook vies nat. Maar weer snel naar huis dus.
Zondag moest Roderik weer werken en ook Dorien was gebeld of ze nog wat wilde doen. Jip ging weer in haar skiklasje en Tijl kon naar de opvang. Ík ben dus maar rustig naar huis gereden, de poesjes hadden mijn aandacht ook weer nodig.
Ik heb nog tot vrijdag vrij, dus kan nog even lekker aanrommelen.


maandag 27 februari 2012

familiebezoek

Eind januari kwam mijn zus Annemarie met zwager Herman langs.
Ze logeerden in een mooie boerderij hier 5 minuten vandaan: logeren bij mij is geen optie, want Herman is allergisch voor katten, das dus niet handig met mijn 4 haarballen!
Zondag 22 januari kwamen ze aan, en we zijn direkt lekker gaan eten bij het Häusl im Wald, het gasthof aan ons weggetje. Heerlijk gegeten trouwens!!
Maandag  zijn ze zelf gaan skieen, ik had nog genoeg andere dingen te regelen. 's avonds weer heerlijk eten bij nu een Pizzeria in Mauterndorf. Ze hadden van kennissen die hier ergens in de buurt een leuk huisje hebben diverse etens adresjes meegekregen. Dit was er 1 van. Een leuk tentje, met een beetje bijzondere eigenaar, maar het eten was ook weer zeer OK.
Dinsdag zouden we gaan skieen, maar #s ochtends bleek het weer niet erg mooi. Toen we al besloten hadden om wat anders te gaan doen klaarde het een beetje op, maar ja..We hebben een beetje de buurt bekeken, het huis van die kennissen gevonden en zijn nog even naar Tamsweg gereden, onze "stad". 
's Avonds moesten we helaas weer uit eten , weer Häusl im Wald gekozen.





Woensdag  was het lekker koud, maar mooi weer, prima skiweer dus. We zijn naar de Aineck gegaan, een deel van het Katschberg gebied. Eerst de eigen afdaling, toen naar boven en over de berg ri Katschberg. Daar bleek een koude snijdende wind te staan, dus lekker weer terug naar de Aineck kant en daar maar even blijven skieen. Mooie brede afdalingen, sneeuw perfekt en een zonnetje erbij, wat wil je nog meer?



 Nog een noodzakelijk tussenstopje gemaakt bij de Kößlbacheralm, lekker in het zonnetje.







Het was toch wel wat frisjes en we zijn binnen ook nog even wezen opwarmen, lekker bij de Kachelofen....
's Avonds kwamen Jaco en Floris ook langs en hebben we heerlijk kaasfondue gegeten.
Donderdag moest ik weer werken en zijn zij nog een dagje naar Obertauern geweest.  Vrijdag was het alweer voorbij. Nog een lekker kopje koffie bij mij en toen weer uitzwaaien.
Wat gaat dat toch altijd weer snel, maar het was erg gezellig!

maandag 23 januari 2012

veeeeeeel sneeuw

Eigenlijk heb ik momenteel niet zo veel te melden. De dagen rijgen zich aaneen met werken, hout halen, stoken en sneeuwruimen!!!
We hebben hier niet zo gigantisch veel sneeuw dat het werkelijk tot veel overlast zorgt, maar er is wel meer als anders in half januari!! Lijkt leuk (en is het misschien ook wel) maar als je gewoon naar je werk moet en dus de auto moet gebruiken, mmmmmm, dan heb ik soms wel andere gevoelens!!! Of als ik 's avonds om 1/2 12 naar huis rijd, op de weg nog een laag sneeuw van 15 cm, de sneeuw blijft vallen, je kunt op de Autobahn niet veel harder dan 70, op de Bundesstraße niet sneller als 30/40....je doet er normaal 40 minuten over en nu een uur.....ook dan hoeft het voor mij even niet!!
Maar als ik 's ochtends niet te vroeg de deur uit moet, de zon voorzichtig de wolken weg smelt..... ohhhh wat is het dan mooi!!!! Dan moet ik maar even scheppen en niet te veel nadenken over de nadelen!
Voorlopig maar wat mooie foto's die van de laatste 2 weken zijn, maar veel verandert er niet: de sneeuw wordt meer, het smelt weer wat of het zakt in, er komt weer nieuwe sneeuw bij.... 


het uitzicht over de voortuin



sporen in de voortuin, van herten???
 

onbekende sporen, wie het weet????


de tuintafel van binnen uit gezien.... wordt wel erg zwaar!

de appelboom naast het balkon wordt ook steeds voller




balkon uitzicht naar links



kunstwerkje van een appelboom
 

alles vol-vol-vol sneeuw


de ingang bij het hek nog net bereidbaar....


het pad van voordeur naar schuur =belangrijk: daar moet ik mijn hout halen!


de paadjes achter het huis, naar de andere schuur, kattenluik ed


de poesjes kunnen ook veilig naar buiten



het pad voor de auto gaat op een bobsleebaan lijken!
 

de sneeuw wal wordt langzaam hoger


Julius Ceasar overziet zijn rijk vanuit de zolder van de schuur


zo luxe hebben onze poesjes het!!! Overdekt kattenluik met "windvang"


tussen de bomen en de machtige bergtoppen


ons huisje tegen het bos aan



we wonen direkt aan het langlaufspoor